De Afghaanse documentairemaker Najiba Noori maakte niet alleen een liefdevol en intiem portret van haar moeder Hawa, maar toont ook haarfijn hoe de moeizame verbetering van de positie van vrouwen door geopolitiek geweld teniet wordt gedaan. De film volgt het wel en wee van Noori’s familie, die behoort tot de Hazara, een etnische groep die veel heeft geleden onder discriminatie en vervolging.

Hawa werd als dertienjarige uitgehuwelijkt aan haar veel oudere, nu zorgbehoevende man. Ze heeft onafgebroken gestreden om voor haar kinderen een beter lot te bewerkstelligen, en is ondanks het geklaag van haar echtgenoot vastbesloten om te leren lezen en een eigen bedrijfje te starten. Ze ziet dan ook met lede ogen aan hoe de Verenigde Staten een akkoord voorbereiden met de Taliban. Intussen heeft ze ook haar veertienjarige kleindochter Zahra onder haar hoede genomen, die van haar gewelddadige vader is weggelopen.

Wanneer in augustus 2021 de laatste Amerikaanse troepen zich terugtrekken uit Kabul, volgt een bliksemsnelle machtsovername. Najiba’s nichtje moet terug naar het dorp dat ze had ontvlucht, en Najiba zelf heeft vijf minuten om te bedenken of ze met negen kilo bagage en twee harde schijven met filmmateriaal naar Parijs zal vluchten.