In onze pogingen tot zelfverbetering denken we zelden na over die poging zelf, aldus filosoof Martha Claeys. Waarom zouden we beter moeten worden? En voor wie doen we dat dan? Wat bedoelen we met ‘beter’? Wat zegt onze hang naar zelfverbetering over ons zelfbeeld? Waar ligt de grens tussen een gezonde dosis motivatie tot persoonlijke ontwikkeling en te streng voor jezelf zijn? Hoe hangt de grote populariteit aan zelfhulpboeken samen met onze zoektocht naar zingeving? Wat doet het met ons om onszelf als maakbaar project, als held in eigen verhaal, te zien? En wat doet het met onze samenleving, al die mensen die zo op zichzelf en de eigen individuele ontwikkeling gericht zijn?

Door zelfverbetering te bevragen, kunnen er nieuwe perspectieven ontstaan. Kunnen we in plaats van verbeteren, groeien en versnellen misschien ook ‘ontgroeien’ als mens? Welke kansen ontstaan er als we niet vragen hoe het alsmaar ‘beter’, ‘meer’ en ‘efficiënter’ kan, maar de aandacht verschuiven naar ‘wat goed is’ voor deze persoon, dit organisme, of de planeet?

Na een column door filosoof Martha Claeys gaat zij in gesprek met theoloog Annemarieke van der Woude over zelfverbetering. Dichter Francesca Birlogeanu verzorgt een poëtisch intermezzo.