Op 8 maart was het Internationale Vrouwendag, een dag waar LUX al jaren een programma omheen bouwt. Ook dit jaar heeft LUX zich hard gemaakt voor vrouwenrechten en dat was indrukwekkender dan ooit. Als stagiair Marketing en Communicatie ben ik betrokken geweest bij de promotie van het programma en heb ik deel mogen uitmaken van de campagne Hear us Roar. Zelf ben ik niet iemand die vaak de straat op gaat om mijn stem te laten horen. Ik leg me vaak neer bij hoe de wereld er nu eenmaal uit ziet, uit een gevoel van onmacht en een verlangen naar positiviteit. Ik heb altijd het idee gehad dat die positiviteit niet samen gaat met protest en activisme. Op 8 maart heeft LUX laten zien dat dit wél kan.

De Hear us Roar campagne riep vrouwen op te schreeuwen, te zingen of te zwijgen. Ze werden aangemoedigd te doen wat zij kunnen met hun stem, om die in te zetten voor rechten van vrouwen wereldwijd, vrouwen die hun eigen stem níet kunnen gebruiken. Verschillende zangkoren uit Nijmegen werden enthousiast van deze boodschap en benaderde LUX met een voorstel: een zangviering op het plein, om hun stem zo luid mogelijk te laten klinken. Dat idee is uitgewerkt en werd een ongelofelijk succes. Zelf heb ik maar één woord voor die middag: magisch. Zo midden in een zee van geluid zingen voor rechten en gelijkheid is een ervaring die ik niet snel meer ga vergeten en hoewel iedereen er stond vanuit een gevoel van onrust, was de viering één en al positiviteit. Een gevoel van geborgenheid en veiligheid hing in de lucht en dat was ontroerend en indringend.

Het programma van 8 maart was voor mij dan ook dé uitwerking van het doel van LUX: harten en hoofden in beweging brengen. De Afghaanse documentaire Writing Hawa met nagesprek, de filmvertoning van Everybody Loves Touda en de zangviering brachten een mooie balans tussen denken en voelen. En voor het hele programma gold: je ging anders weg dan je binnenkwam.