Natasha, Svitlana en Zoia zijn gevlucht voor de oorlog in Oekraïne en worden opgevangen in een opgeknapt kantoorpand in Weesp. In deze opvang is de keuken hun toevluchtsoord en een verbinding met thuis. Koken en eten geeft hen troost. Want de vrouwen delen een groot verdriet met elkaar: het verlies van hun vaderland. Maar nog sterker is het gemis van hun families en hun tradtionele rol als grootmoeder. Ze verlangen naar contact met familieleden die nog in Oekraïne zijn achtergebleven, zijn bang en ongerust over de mannen die vechten aan het front en rouwen om dierbaren die zijn gedood in de strijd tegen Rusland. De drie vrouwen proberen een nieuw leven in Nederland op te bouwen en worstelen tegelijkertijd met het behouden van hun oude identiteit, zonder te weten hoelang ze in het vreemde land zullen blijven.