Met Daaaaaalí! blijft Quentin Dupieux ver weg van de heersende biopic-conventies. Dupieux laat de kunstenaar door meerdere acteurs spelen – jong en oud – en wisselt ze soms halverwege een scène om. Hij hanteert de creatieve logica van een filmisch neosurrealisme: werkelijkheid wordt droom, dromen nestelen zich in andere dromen en objecten duiken onverwacht op andere plaatsen op.