Mine focust zich graag op vette dingen. Dingen die het leven de moeite waard maken. Scroppino’s drinken op het terras, de stem van je oma op je voicemail, je crush volgt je terug op Instagram of dat de meeste mensen het voor je zullen opnemen als het nodig is, ze zullen ingrijpen als het misgaat.

Maar nu zit ze aan het ziekenhuis bed van een zwaar mishandelde vrouw. Toch wil ze positief blijven over haar medemens. Ook als ze ziet dat de arts wel wat weinig actie onderneemt. Ook als ze merkt dat de cliniclown, onder de mom van een grap, erg handtastelijk wordt. Is Mine terecht optimistisch over de mensheid, of is ze een wandelend target?

Als de mysterieuze Wee haar hoofd om de hoek steekt, lijkt er een oplossing te zijn. Voor Wee is het duidelijk. ‘We zijn in oorlog. In Nederland wordt er elke acht dagen een vrouw vermoord. Rest ons alleen nog de vraag: wat kan geweld voor vrouwen betekenen?’ Als de wereld toch al onveilig is, waarom wapenen vrouwen zich dan niet net zo gevaarlijk en agressief als mannen?

Mine raakt ook overtuigd van deze radicale houding. Maar leidt vuur met vuur bestrijden wel tot minder slachtoffers?