"Voor mij staat Im Lauf der Zeit zo ongeveer symbool voor mijn persoonlijke ontdekking van een heel andere aard van film maken, van tegen film aankijken. Voorheen leerde ik film kennen, hoofdzakelijk door wat er op TV werd vertoond, als een medium waarin het ging om het verhaal en de dramaturgie. Er leek geen andere benadering denkbaar. Het onderwerp, de acteerprestaties, dat was waar het om ging. Nu bleek er opeens ook nog een heel andere beschouwing mogelijk. Wenders, in die tijd een vroege dertiger, had hem gemaakt zónder draaiboek, gewoonweg laten ontstaan tijdens het draaien. Het was een 'road movie', een reisfilm, waarin de personages onderweg waren, zonder bestemming. Het geheel kwam over je heen als een stroom, een beweging zonder doel; niet de actie stond centraal, maar de gevoelswereld van de hoofdpersonen, Bruno en Hans, twee zwervende mannen"