Dat deze schaamte en daarmee de angst om afgewezen te worden, genesteld zit in het onderbewuste van veel homo’s, is voor velen onbekend. Het eindigt vaak in een leeg gevoel dat wordt overgecompenseerd door oppervlakkige erkenning: vluchtige romances, sportschoollijven, glamour, mooie huizen en keihard werken – niet voor niets worden statistisch gezien de meeste topfuncties in het (creatieve) werkveld bekleed door homoseksuele mannen. Hoe kan het dan dat het percentage zelfdodingen onder deze ogenschijnlijk succesvolle groep zo hoog ligt? Wat gaat er schuil achter de façade van hard werken, uiterlijk vertoon en succes?

‘Jezelf schuldig voelen zonder schuld te hebben. Alsof er iemand in je binnenkamer is geslopen, die zich daar schuilhoudt in kleine gesloten kastjes, in de half vermolmde laatjes van het bureau.’

Morphosis is een muzikale, beeldende en poëtische theatervoorstelling die de hedendaagse queeremancipatie onderzoekt en de schaamte ontmantelt. Hoe resulteert de haat tegen een groep, in haat tegen jezelf?