In zijn nieuwe film Do Not Expect Too Much from the End of the World blaast de Roemeen Radu Jude (Bad Luck Banging or Loony Porn, 2021) niet alleen met speels gemak vorm- en stijlconventies op. Via hoofdpersoon Angela (een verrukkelijk vulgaire Illinca Manolache) laat hij een spervuur aan zwartkomische maatschappijkritiek op de kijker los. Over de beladen geschiedenis en het al evenmin ideale heden van zijn vaderland, over armoede, uitbuiting, seksisme en de uitwassen van het neoliberalisme.

Zo’n zestien uur per dag zit productieassistente Angela, oververmoeid en vloekend, achter het stuur van het busje waarmee ze het verkeersinfarct genaamd Boekarest te lijf gaat. Op de dag dat we haar volgen rijdt ze van hot naar her om ‘audities’ af te nemen van slachtoffers van bedrijfsongevallen. De uitverkorene mag tegen betaling figureren in een veiligheidsfilm. Angela’s martelgang is de (in korrelig zwartwit gedraaide) rode draad die geregeld wordt doorsneden met scènes uit een Roemeense kleurenfilm uit 1981. Over een vrouwelijke taxichauffeur in datzelfde Boekarest, wier lotgevallen frappant parallel lopen met die van de productieassistente. En dan zijn er nog de TikTok-filmpjes waarin Angela, met behulp van een face filter, de rol aanneemt van de grofgebekte, seksistische Bobita.

Bijna drie uur lang laat regisseur Radu Jude ons meerijden met productieassistente Angela. Totdat hij zijn stadse roadmovie magistraal tot stilstand brengt voor een shot van ruim een half uur, waarin de satire tot absurdistische hoogte stijgt. Briljante zwarte komedie kraakt in de verpakking van een stadse roadmovie de uitwassen van het neoliberalisme.